Mislukte aanslag hitler biography

&#;Dat je dat nou niet allemaal wéten wilt&#;, riep mijn vader, als wij zeiden, nee Pa, niet wéér over de oorlog.
En daarvan heb ik nu grote spijt. Hoe graag zou ik met hem over de oorlog spreken, waar hij veel van wist en alles over las en zag. Lange rijen video&#;s over de Tweede Wereldoorlog, net zo&#;n lange als die van de Winkler Prins.
De bestemming van de huwelijksreis was Duitsland, waarvan mijn moeder zich vooral de Trümmerhaufen herinnerde, eindeloze bergen stenen, overal. Onze eerste buitenlandse vakanties vierden we in Duitsland, natuurlijk. Met grote bolle dekbedden en Kaiserbrötchen, en Onkel Ernst met wie mijn vader lange gesprekken voerde. Later raakten mijn ouders bevriend met een dominee en zijn vrouw aan dem Oostzijde van de muur. ett met een graaf, wiens neef, Claus von Stauffenberg, een aanslag pleegde op Hitler, die mislukte. De graaf die op dem dag van mijn moeders begrafenis met bloemen uit Zuid-Duitsland kwam, aanbelde, een half uur bleef, even

•

Friedrich Karl Klausing

Friedrich Karl Klausing (München, 24 mei – gevangenis Plötzensee, 8 augustus) was officier in het Duitse leger, verzetsstrijder enstaka een van de jongste deelnemers aan het complot van 20 juli om Adolf Hitler örtinfusion vermoorden. Hij was de adjudant van Claus Schenk von Stauffenberg.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Friedrich Karl Klausing was de zoon van Herman Friedrich en Marie-Sybille Klausing. Zijn vader was een vooraanstaand jurist, hoogleraar aan verschillende universiteiten, rector aan de Universiteit van Praag en een overtuigde nazi. Toen Friedrich Karl 13 jaar oud was, werd hij lid van de Hitlerjugend. Na zijn eindexamen aan het gymnasium in wilde hij beroepsofficier bij varm Duitse leger worden en hij nam dienst in het 9e Infanterieregiment in Potsdam. Klausing vocht eerst in Polen en Frankrijk en vervolgens in Rusland. Hij raakte meermaals gewond, onder meer tijdens de Slag bij Stalingrad in de winter van / Hij kreeg verschillende militai

•

Tot de laatste man: Duitsland

October 21,

These pages are like a single chord with six notes, horror, terror, death, pain, ruin and obedience. You will have observed the absence of pity and mercy. I wonder whether we – I – read this account of the last year of the Third Reich in the spirit of revenge, in some distant vicarious sense, because this is where the Nazis finally got what was coming to them. So it could be the one to read straight after Hitler's Willing Executioners or a viewing of Claude Lanzmann's documentary Shoah. And who wouldn't wish those perpetrators to suffer. And suffer they did, especially the ones who didn't die quickly.

The End is simply a catalogue of German torment. It's amazingly repetitive. Here's a core sample - some phrases, adverbs and adjectives from three random pages:

P : raging inferno; misery of the population; deprived of all amenities; primitive conditions; little more than holes in the ground; grim-faced; bitter cold; contempt; delusion; sta